ENGLISH; ITALIANO; PORTUGUÊS; DEUTSCH; FRANÇAIS; ESPAÑOL; CATALÀ; BAHASA; ΕΛΛΗΝΙΚΑ; HRVATSKI; POLSKIE; عربى
Het geweld van Fort Europa
Sinds het begin van de coronacrisis zijn naar schatting 40,000 mensen de toegang ontzegd tot Europees grondgebied. Deze zogenaamde “push-backs” zijn een duidelijke schending van het recht op asiel voor migranten. De push-backs zijn het resultaat van een steeds harder en draconischer migratiebeleid van de EU en haar lidstaten. De verharding van de Europese grenzen heeft in het laatste jaar 2000 levens gekost, en geeft de Europese grenspolitie een vrijkaart om bruut geweld te gebruiken. Griekse kustwachten slepen migranten weer internationale of Turkse wateren in en laten hun daar achter, vorige maand dook een video op waarin mensen geboeid het water uit werden gevist na een push-back door de Griekse politie. In Kroatië worden migranten geslagen, uitgekleed en aangerand voordat ze weer de grens worden overgezet bij Bosnië en worden zo uit Europa geweerd.
Fort Europa begint hier
De ontzegging van bewegingsvrijheid en het extreme geweld dat daarbij te pas komt is direct gekoppeld aan het Europese immigratiebeleid. Fort Europa bestaat niet enkel uit prikkeldraad, grenspolitie en drones boven de Middellandse zee. Fort Europa bestaat uit een netwerk van beleidsmakers over heel Europa, wapenbedrijven en fysieke structuren. Deportatiecentra, die over heel Europa aanwezig zijn, zijn middelen van Fort Europa om zij die de dodelijke tocht overleefd hebben alsnog het continent uit te zetten. Een deportatiecentrum zoals Detentiecentrum Rotterdam maakt het dodelijke grensbeleid van Europa mogelijk. Een dergelijk centrum is een verdrukking van de bewegingsvrijheid en een fysieke structuur van een racistisch systeem.
Sluit alle deportatiecentra!
Daarom moet het DCR gesloten worden, en niet alleen het DCR. Dergelijke deportatiemachines bestaan ook in Zeist en Schiphol, in de landen om Nederland heen en inmiddels ook buiten de Europese grenzen. Europa is steeds meer bezig haar migratiebeleid uit te besteden aan derde landen. Een schrijnend voorbeeld hiervan is de zogenoemde “Turkije-deal” uit 2016, waar Nederland een grote rol had in de totstandbrenging daarvan. Italië is de afgelopen decennia haar grensbeleid steeds meer gaan uitbesteden aan Libië, waardoor de gewelddadige Libische kustwacht verantwoordelijk is voor het redden van migranten op zee. De omstandigheden in Libische detentiecentra zijn onmenselijk en dodelijk. Deze omstandigheden worden door de EU gefinancierd en gelegitimeerd, om zo het aantal mensen dat Europa bereikt tot een minimum te beperken.
Demonstreer mee tegen de deportatiemachine!
Op zondag 30 mei zullen we de straat op gaan om de sluiting van het Detentiecentrum Rotterdam te eisen. We zullen onze solidariteit uiten aan de mensen die in het DCR opgesloten zitten, laten zien dat we een wereld zonder grenzen willen en een solidaire samenleving willen bouwen. Maar onze visie beperkt zich niet enkel tot het DCR. Met het uitbesteden van de Europese grensbewaking zullen er in de toekomst meer en meer deportatiecentra buiten de Europese grenzen gebouwd worden. Of de deportatiemachine zich nou in Nederland, Turkije of Libië bevindt: sluit alle deportatiecentra, hier en overal!
Demonstratie “Sluit DCR!”
Datum: 30.05.2021
Locatie: Meijersplein, Rotterdam
Tijd: 13.00
Meer Informatie over DCR & het Europese migratiebeleid:
- De bouw van het detentiecentrum Rotterdam:
https://failedarchitecture.com/this-very-normal-dutch-architecture-firm-remains-responsible-for-designing-a-deportation-machine/